Şimdi Şiiri - İlyas Payas

Sükûtum, nefesime eş
Yutkunmadığım an yok
Tek hece zor gelirken
Bak şimdi lâl olduk .

Bilmem hangi kelime,
Hangi hece , hangi harf yuttu beni
Kim bilir hangi, manada unuttu beni.
Bakmak kolay amma , görmek artık zor şimdi

Gök tarladan yıldızlarken hasadım .
Yarin kakülüne bir goncadır muradım .
Kendimi kaybettiğim yerde aradım.
Kendim bana en uzun yol şimdi .

Kaf dağından yalınayak yürüsem.
Yarin yüzünü iğne deliğinden görürsem
Gül cemaline bin kez ölürsem.
Ölmezlerden ölmek zor şimdi .

Hayat , bir kısa , bir uzun , bir boş soluk.
Hayalin , karnı aç , kolu kırık , sesi boğuk.
Kendime dahi yabancıyım ,içim bir başka buruk.
Onca kırık içinde , gelde beni bul şimdi.

Sonu nereye varır bu anlamsız yarışın,
Kendimle olan bu çetin savaşın .
Bu yolda , kendim kadar yavaşım.
Yolda , yolcuda boş şimdi .

Yolda sensin , yolcuda .
Ödeyeceksin, iki nefeslik borcu da.
Bir anlamın yok, terazide tartıda .
Mizanın da kıymeti yok şimdi .

Yürüdüğünü yol , çektiğini dert mi sanırsın ?
Varsan, varsan daha nere varırsın.
Elbet birgün, bir başına kalırsın.
Eyüb'ün sabrı ne hoş şimdi .

Kızıl Deniz gibi orta yerden yarıldım,
Tecelliden bin parçaya bölündüm.
Nuh'un tufanında boğuldum .
Muhammed'im (sav) haktan gelen nur şimdi ...

Can dediğim , canıma hâr şimdi,
Elimi attığım , bir kuru dal şimdi .
Nere baksam, her gördüğüm yar şimdi.
Hak'dan Özge , yar yok şimdi...