Şımarık Rüzgar Şiiri - Kağan İşçen

balkonumda şımarık rüzgar
yatağım dağınık
dudaklarımın arasında gezinen
gizlediğim ilk ve son can yongam
gecenin örtemediği tek ayıptır
yalnızlık...

güzelliğin bir bana tereddütlü
dumanlı sırıtmayı sevmem de halbuki
gölgemle oynaştığımı da anlatmam kimseye
ama yüreğimde kibar bir uygarlıktır yıkılan
sırf sen böyle istedin diye
dumanlı sırıtmayı sevmediğim halde
sakin ölüler gibi sığınmıyorum hayata
telaşlı kitaplara vuruyorum kendimi
sayfa sayfa
satır satır...

anlıyorum...
dağlara bulaşmadan
dinmez bu sızı...