susarken an
çalıntı bir tebessüm dudağında
yıllanmış resmin çerçevesinden
bakıyor dalgın gözlerin...
umursamıyorum
belki yastığımdan burnuma sinen lavantanın sarhoşluğu
belki de içimde büyüttüğüm denizlerde
çoktan silinen izlerinden...
yaban
şehirlerin uzak kasabalarının
şark köşelerinde ağlayan küçücük bir kızdım
hiç görmedin duymadın hıçkırıklarımı
hiç fark etmedin ruhumda devleşen kara deliği
ve dibe vuran öfkeyi...
sen
yumarken gözlerini
yaşanmamış ne varsa, karga tulumba götürdü asi yıllar
yine de inatla, azimle...
bazen siyah, bazen beyaz çizgiler çektim aramıza
bazen de gök kuşağının renklerinden kalbine
c ı v ı l c ı v ı l martılar kondurdum
uyanmazdı ruhun/daki şımarık çocuk
__uyandıramadım___
kırlangıç gülüşlü yalnızlıklarda
sonradan silinmiş şiirler yazardım duvarlara
gece yıldızlardan perde yaparken sonsuz karanlığıma
ay’sa ufaktan şarkılar söylerdi, yüzümün düştüğünde
kan damlayan gelincik gamzelerime...
sırtımda d a ğ l a r
sıska bedenimde m e c a l s i z u m u t l a r
usanmadan yaylaları, ovaları aşardım
_anlamadın
____anlayamazdın__
sen hâlâ...
yılların eskitemediği...
kör kuyularda saklambaç oynayan yaramaz çocuk
bense bir hiç u ğ r u n a yaşanmamış ö m r ü eskitmiş...
__z a v a l l ı d/a d ı__
30/04/2012
Ayşe UçarKayıt Tarihi : 31.3.2013 12:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!