Sil Şiiri - Deniz Gece Mavisi

İstemiyorum bu elleri,
Bu eller kırık.
İstemiyorum bu gözleri,
Bu gözler yaşlı.
İstemiyorum bu kaderi,
Bu kader acı.
Yeniden yaz Rabbim,
Yeniden yaz.

Ölümü yakasında taşıyan bir şairim şimdi,
Saçlarımda hazan,
Dilimde hüzün,
Avuçlarıma yabancı yüzün.
Aynalar hesap soruyor bana,
Küskün dilim.

Neden kelimesi kadar anlamsızım,
Niçinler sancılı.
Ayaklarımda ateşten prangalar,
Yürümek isterim ama yollar diken.
Geceler beni boğar, sabahlar hiç gelmez.

Ruhumun derinliklerinde bir çığlık,
Sessizce yankılanır boşlukta.
Gökyüzü küs bana, yıldızlar sönmüş,
Ay dargın, güneş karanlıkta kaybolmuş.
Yüreğim yangın yeri,
Yokluğun cehennem.

Bir şairim ben, acının kaleminde,
Yazdıkça kanar yaralarım.
İlhamım keder, cümlelerim yorgunluk,
Bir umut beklerken, gözlerim solgun.

Rabbim, yeniden yaz bu hayatı.
Ellerimle sevebileyim, kırık değil.
Gözlerimle görebileyim, yaşlı değil.
Ve kaderim, acı yerine huzur dolsun.
Yüreğimde sussun artık isyanın sesi.

Bir kere, ya bir kere mutlu olayım,
Ne olur?
Kıyamet mi kopar?
Sil, yeniden yaz Rabbim!
Ben bu kaderi,
Ben bu hayatı,
Ben bu bedeni istemiyorum.
İs-te-mi-yo-rum.
24.01.2025 10:22