* Şiirleri Gölgesinden Taşan Çınar

ŞİİRLERİ GÖLGESİNDEN TAŞAN ÇINAR

Ben senin göğünün yıldızlarından saldım kendimi bugün aşağı,
Ağır ağır süzüldüm gözyaşlarımla, yağmurun kollarına tutundum.
mahzun mahzun baktı peşimden ,yarası ve yarısı açıkta kalan aşk,
hayallerim küskün kaldı, şiirlerim ortalığa saçıldı , ay dağıldı.
bende kırgındım, oysa ve de yorgun.
kırılgan ve kristal düşler doldurdum iç cebime gelirken.
birazda kırıp döktüğün kalbimden, nadide parçalar aldım yanıma.
derleyip toparlar dedim belki beni zaman ,
ne bileyim, hiç olmazsa, çabalar en azından.
Yaldızlarını yıldızlarda bıraktım, yarı mat bir ömür getirdim yalnızca yanımda ,
Bir de adı bende saklı, kitabımdan taşan şiirlerimi,
her sayfasına umut dolu ne şiirler yazmışım meğer, bundan yıllar yıllar önce.
kapağının arasında saklamışım, gövdesi kurumaya yüz tutmuş koskoca ulu bir çınarı
öldürmemişim , soldurmamışım, altında yalın düşler kurmuşum,
Yeniden kurmaya indim heybetli gölgesine,
Daha neler neler var o kitapta
İçinde, sararmasın diye suladığım yüzlerce sayfa anı,
gizlice koyduğun birkaç kuru papatya dalı
düşler sokağından toplayıp toplayıp,sonra da adını unuttuğum umut
birkaç damla kurumuş gözyaşı var birde ,birazı sana, birazı bana ait
bel ki dedim belki burada, yeniden yeşertir iyileştiririm o çınar gibi
yarım ve yaralı kalan aşkımızı.
burası dediğim iki kalbin arası yada ,aşkın iki adım berisi.
tam bir yeryüzü, gökyüzü çizgisi kırılımındayız ikimiz.
işte biz ya burada öldürürüz ya da güldürürüz sevdiceğim birbirimizi.
sevdiğim derdinya hep bana!
ama çok yorulmuş bir aşk getirdim gönlümde, sevgisiz ve çorak
zamana yenik düşen yorgun köprüler gibiyiz
üstümüzden geçiyor zaman topuklarını, vura vura, ihtilaller yaparak
ama görüyorum ki sende, hala aynı vurdum duymazlık, aynı aymazlık,
hataları ufalttıkça ufaltan ,hafifleten serkeşlik.
ben de ise hep bir telaşlar, hep çırpınan şiirler,
köhnemiş şiir denizlerinde boşa kürek çeken şairler misaliyim yanında
dingin limanlar ,adalar görsem de ufkumda.
ardımızda öfke girdabına tutulmuş kasırgalar, tufanlar bekliyor.
sevdiğim ,derdin ya bana!
kışlara yenik düşen mevsimler gibiyiz, bir türlü baharı göremeyen.
bahar dediğimizde zaten iki yüzü keskin bıçak değil mi ki ya?
ya gönlümüz yaralanır kanar, yalancı baharların avuntusuyla
ya da hep geç gelir ne hikmetse, birincisi olmayan ikinci baharlar
zordur çünkü görmek asıl baharın yüzünü.
biz seninle burada ya güleceğiz,ya birlikte savrulup gidecek küllerimiz
tam bir yeryüzü, gökyüzü çizgisi kırımındayız şimdi ikimiz
sırtımı keskin bir vadi oyuğu oymakta , yüreğimi derin bir fay kırığı
üstümüzden zamanın topuğu, vura vura geçiyor depremler yaparak
ya bizde kırılacağız inceldiğimiz yerden
ya da kendi enkazımızda kalacağız seninle ben.
sevdiğim ,derdin ya hep bana
sevdiceğim kalbim değil ki sızlayan,
gönlüm kocadı be gülüm,
dedim ya kırık dökük bir ömür getirdim yanımda,
birde yaza yaza ,okuya okuya her satırını ezbere bildiğim, adı bende saklı bir şiir kitabı,
birde son umudum zaman kırıntısı
Şiirlerim sığmıyor artık kitabımdan taşıyor.
biraz kendimle baş başa kalmalıyım sevdiceğim ,
yoksa bu şair çınarın kocamış gönlü, gölgesinden taşıyor.
(FATMA DOĞAN 10.02.2025/TURHAL)