Şiirler7 Şiiri - Vildan Altunbaş

AYRILIK

Güneşim gitti önceden,
Sonra acı bir rüzgar indi gök yüzünden,
O sessiz zamanlara karıştı hislerim,
Ayrılık telefonu çaldı o gün.

Nice umutlar serdim yollarına,
Nice sevinçle bekledim seni,
Geldim dedin görünmedin,
Ayrılık çiçekleri açtı o gün,

Sana aşılardan’da aşık olan bu kalbim,
Yanı verdi ‘özlemi’ duyunca,
Yinede bekledi yolunu gözlerim,
Ayrılık yolu göründü o gün,

Hep seni hep seni sevmiştim,
Bir tek suçum da buydu zaten,
Geleceğin günü bekledim doğacak güneşim,
Ayrılık güneşi doğdu o gün.

1993

UZAKLARDA

Uzaklarda olmalı benim evim,
Yüksek dağların yamaçlarından,savurmalıyım saçlarımı,
Her sabah uyandığımda, soğuk bir rüzgar esmeli odan da,
Soğuk durmalı hasretin acısı göğsümde.

Uzaklarda olmalı benim evim,
O engin denizlerin mavisine, hasret kalmalıyım,
Her güneş batışında tekrar tekrar gözlerim dolup,
Uzaklarda, çok uzaklarda olduğum için ağlamalıyım,

Uzaklarda olmalı benim evim,
Ben hiç bilmemeliyim kuşların nasıl uçtuğunu,
Kalbimin defalarca çarpıp, parçalanmasını hissetmeliyim,
Aşk nedir? nedir? hiç bilmemeliyim,

Uzaklarda olmalı benim evim,
O sıcak dostlarımın yanından gitmeliyim,
Çok uzaklarda aramalıyım ben dostumu,
Uzaklarda o sisler ormanında,belkide seni arıyor olmalıyım ben.
1994