Şiirin düşü Şiiri - Nimet Öner

Şiirin düşü

Biliyor musun sevgili,
Eşkalin bilinmesin diye
Kimseye anlatamadım seni
Sadece deli mavi şiirlere döktüm içimi
O yüzden hep gecelere sakladım kendimi
Mevsimler geçti gitti hayatımdan
Rüzgar kesti kar durdu yağmur dindi de
Şu yüreğimin sızısı hiç geçmedi.

Yandı saçlarımda yağmurlar
Islandı suyun saflığı ellerimde
Gölgemin saçları ağardı bir gecede
Bakma sen sisler arasında gülümsediğime
Hudut çizdim içime
Bir tutam rüzgar ektim nefesime
Gözlerimin sağanağını akıttım bakışlarından düşen közlerin üzerine.

Şimdi teselliler arıyorum bir şarkının büyüsünde
Bir şiirin kanatları tütsüsünde
Anlıyorum ki, Aşkın ismi- cismi, tabiri ve tanımı yok gözlerinden ziyade.

Her gece ismini hecelere ayırıp aşk diye okuyorum tek hece olduğunu bile bile

Diyemiyorum ki gel yağmur olalım seninle

Dolu olup yağıyorum kendi üzerime
Suskunluğunla aşka ömür biçsen de
Kavlim var bir kaç ömürlüğüne .

Şimdi desem ki gel birlikte içelim ay ışığını bu gece
Ve ezberleyelim şiirin düşünü bir solukta
Biliyorum sen susarsın yine
Görmezsin nasıl eridiğimi gözlerinin kandilinde
Hayalin çocuk yanlarımı şımartsada hayallerimde,
hayatın anlattığı sonum aslında.
Ölümün sustuğu sır
Yinede hiç usanmadan seni alnıma yazıyorum 
her gece kendime anlattığım hikayede.   

Ve sen Anka kuşu kadar muammasın aslında
Ben kaybolup bir aynanın sırında 
Kendimi sende buluyorum  
Sonla sırrın kavuştuğu noktada.
Uydurma bir masalda bile öyle yakışıyorsun ki yanıma
Bir düş boyu el ele çıkıyoruz gecenin terasına  
Sonra hep yakalanıyorum sensizlik gerçeğine 
Şimdi desem ki, İki dudak arası bir gülüş bırak buraya
Ya da ne bileyim bir gamze dolusu sitem
Ya da bir kaş çatış endamında sev beni
En azından bir bahanem olur sana gelmeye.

Nimet Öner