Bir şiiri kalbine değil de, kâğıda yazmalıymış insan,
Günü gelince yok etmeyi bilmeli, yırtıp atmaya gücü yetmeli,
Yok, kâğıda değil de, kalbine yazarsa bir insan,
Her mısrasını acıtsa da, an be an yaşıyor inan.
Sonra ne silebiliyor, ne buruşturup atabiliyor,
Ne uyanık kalabiliyor, ne uykuya dalabiliyor,
Ne yar ile olabiliyor, ne de onsuz kalabiliyor.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta