Şiirdiler 10 Şiiri - Aytekin Orhan

1-
Bir gülüşün var
Yüzlerce şiire sığmayan
Gülüşünün içinden geçip gidiyorum
Uzak şehirlerin en uzak olunası köşelerine
Bir sen arıyorum böyle dokunulmuşken benliğime

2-
Sensizlik çok basamaklı bir merdivendi
Çık çık bitmiyor

3-
Hâlâ seni sevdiğimi düşünüyorsun değil mi? Dedi
Haklıydı hâlâ seviliyorsun diyemedim

4-
Belki şimdi değil ama
Bizimde bir mevsimimiz olacak
Uzanıp gökyüzünden yıldız topladığımız geceler
Kırların yeşerdiği, güneşin bir başka doğduğu sabahlara uzanan

5-
Önce yerini bilmek ister insan
Kendi iç dünyasına çekilmişlikte
Yeri neresidir yer neresi
Işığı aydınlatır mı? Gün karası
Sessizliği ses getirir mi?
Kendine dönük içi sönük
Nasıl sevildiğini bilmez
Bir çiçek saksılara mahkûm
Penceresi aralık çokça soğuk
Dokunsan yaprağını dökecek
Kuşlar etrafında pervane
Öyle saf öyle kırılgan sevgiye susamışlığı
Kendisini sulayanı görmeyecek ölçüde
Göster yüzünü güneşe boy atsın dalların
Tutun toprağına yüzün güneşe dönük ısınsın
Büyü gitsin sevgiyle

6-
Aklım sana gitti
Bir daha gelmedi
Cevapsızdı sorular
Çaresizliğe mahkûm
Devamsızlığına kaldım
En kuytusunda yaşamın
Feryadının duyulmazlığını
Gizledim düşlerime
Hayal bahçelerinden geçip
Işık doğmaz sabahlara
İşledim sensizliği
Jilet kesiği soğuk
Kahredici bir boşluktu
Leyli baharların bıraktığı
Mevsimlerin kışa dayandığı
Neşe dolu akşamlardan uzak
Ormanların sıcaklığı
Örgüsü yalnızlığa dayalı
Parazitlerin sarmaşıklığı
Resimlerden minnet duyulan
Sessizlik gecelerine sensizliğin eklenişi
Şaşkınlığın ötelediği yarınlara uzanış
Tekrarı yaşanası bizlikler
Uzaklara uzanış yakınlaşırken
Ürkütücü korkuların çevrelediği
Vedasız kavuşmalara kucak açışın
Yerini huzura bırakışları
Zehri alınmış yalnızların