ŞiirdeBirMasaldır: On Beş Tane Karaca

Bir varmışın canı sıkılmış
Ve uzaya gitmiş,
Kardeşi bir yokmuş ise
Vallah bilmem ne etmiş?
Dedim ki bunu duyunca,
“Uzanayım ben de boylu boyunca…”
Bineyim
Evvel zaman içindeki bir kötürüm araca,
Yanıma alayım
Üç geyikle
On beş tane karaca.
Kalbur saman içinde
Bir Merih dansı yapayım,
Dünyadan havalanayım,
Uzay yoluna sapayım.
Ben cinlerle top oynarken
Ay dedenin bağrında,
Bir arkadaş bulayım ki
Olursa Keloğlan ayarında.
Eski hamam içinde yüzerek dolaşayım,
Ay dedeyi geçeyim
Ta Mars’a ulaşayım.
Kızlar gelsin bakmaya,
“Aa, bir dünyalı! ” diye,
Dünyadan masal götüreyim,
Marslılara hediye.
Bu arada,
Mars beyi el etsin sarayından,
Ona bir gün vereyim
Yok yılın son ayından.
Atlayayım bir ata
Uçup gideyim nere?
Mesela uzaydaki en hoş,
En güzel yere.
Kıymayayım öpmeye oradaki kızları,
Ninem gelsin almaya
Şu masalsı yıldızları.
Yollarıma bakmaya çıksın
Venüs’te herkes,
Kulağıma ulaşsın fısıltılı bir nefes:
“Ninemin nesi var? ” diye sorsun bana yavaştan.
“Koynu dolu muzu var,” diyeyim yeni baştan.
Soyup soyup yiyeyim muzunu yaşlı kadının,
Muzcu kız olduğunu öğreneyim ninemin ilk adının.
Tutayım onun son sözünü kafes ile,
Çıka gelsin bir tatar başındaki fes ile.
Haber versin
Dünyadan devlerin bittiğini,
Elmaların dalında bensiz
Ve habersiz yettiğini…
Gide gide gideyim
Bir elmalı bahçeye,
Bir çayıra gireyim, sorayım:
“Bura nire? ”
Oturayım kıyısına Kaf çölünün usulca,
Başıma toplayayım çoluk çocuk,
Börtü böcek ne varsa.
Bakmadan sayısına masal vereyim
Herbirine tek a tek,
Ünleyeyim ocakçıya:
“Ustam üç tanecik elma çek! ”
Yuvarlansın elmalar
Çocukların başına,
İşte,
Burada çıksın bir masalcı karşıma.
Desin ki;
“Masaldır bunun adı…”
Diyeyim ki;
“Dinlemekle çıkar tadı...”
Dinlesin şimdi beni kör kadı…
***