Şiir Yürekli Kadın Şiiri - Füsun Dudurga

Şiir yürekli kadın
Kendine uzaktın hep, insanlara yakın...
Sessizlerin sesi oldun
Kimsesizlerin nefesi....
kimi zaman elinden tuttun insanların
Kimi zaman yüreğinden...
Hayatlara dokundun
Kitaplarda okundun
Yardımına koşarken birilerinin
Kendine hep geç kaldın
Onlarla üzüldün, onlarla coştun....
Heeep iyilik peşinde koştun
Çaresizlere çare oldun
Hamdın, piştin, boştun, doldun...
Tomurcuk gül iken, dalında solsun
Sen türünün son örneği oldun
Ya dünyaya çok erken geldin
Ya da heeep geç kaldın
Şiir yürekli kadın, sen hep yalnız kaldın...........