Şiir Uydurmak İstiyorum.. Bu Yaşadığımı ...

(bu mısralar pek uzak yoldan gelmiş ve az biraz önce uykuya dalmış olan oğlunu uyandırmaktan korkan ama iş bu oğlan çocuk için yemek hazırlamaya sıvamış kolların.. lakin soğan ve patates ve kurutulmuş biberler bu odanın balkonunda muhafaza edilmektedir. ayakları ucun yürür.. kapının gıcırtısına üst dişleriyle ısırır dudağın ve duraksar.. öyle yavaş öyle sakin okuna...)
güze giriş:
aralık güzdür
güz, oldukça düzdür
güze bir müzeye girilir gibi girilmez.
şairler güz ve hüz arasında bağ kurup hüzünlenirler
(bu birazda kelimenin tonuyla ilgilidir)
benimse şiir ve şairle gördüğünüz üzre ilişiğim yoktur.
çünkü güze hiç girmedim.
hiç inlemedim ben.

beni
şiirimi okuyacak kadar sevmedi hiçbir kadın
hiç şiir yazmadım
(at üstünde okunsun kısmını atlıyorum.. yoruldum ve hala burada yazıyor olmak utanç verici.. ne için yazıyorum? kim için? artık hiçbir şehir uzak değil..)