Siir Ruh Şiirleri - Şair Siir Ruh

Sen miydin o, yalnızlığım mıydı yoksa
Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
Dilimizde akşamdan kalma bir küfür
Salonlar, piyasalar, sanat sevicileri
Salonlar, piyasalar, sanat sevicileri, sanat sevicileri
Derdim, günün birinde insan arasına çıkarmaktı seni

Batıda ayrı sevdan,
Doğuda ayrı.
Ben de koca bir yalandım,
Bir kelebeklik hevestim.
Ben hangi boşverdiğinim sevgilim?

Ve şair yazmaya hazırlandı Manzarayı masanın altına Kadının gülüşünü karşısına koydu Sonra Kül tablasını sol tarafına Bardağını kâğıdın bir kenarına Kadın gülüşü olmadan anlamsız kaldı Kül tablası gırtlağına kadar kül Kâğıt zaten ölmüş bir şairle hiçti Manzara ise hâlen şaşkın Ve zaman kadının gülüşünü Ölü şair kalemini yonttu Kâğıt hâlâ duygusuz Gece yine pişmanlık beslemedi sabaha İçi geçmiş kelimeler ...

Dün akşam varlığımı inkâr ettim Manzara bahanesinin koluna girip Kendimi aradım o balkonda nedense Şiirler kursağıma dolandı o vakit Yüzüme sırıtan Dolunay Sarhoş bir ışık savurdu bedenime Ve ezberlediğim yerden özledim seni yine Bu akşam varlığımı hiç ettim Manzaranın hainliğinden sıyrılıp Bir cümle daha iliştirdim yıldızların sırtına Kursağıma dolanan şiirleri söküp Hiç edesim vardı gözlerinde Ve ezildiğim yerden