Şiir Dediğin Bıçak Yarasıdır

Şiir dediğin bıçak yarasıdır
Durup durup kanayan
Her kanayışında mürekkep olup
Binlerce dizeye savrulan,

Şiir dediğin,
Etine işlemeli insanın her dokunuşunda
Garip bir heyecan uyandırmalı
En boş, en sevgisiz yürekte bile

En soğuk şehirlerde bile
Sıcak tutmalı ateşini kavganın ve hayatın
Ve umudunu
Bir gün elbet geri dönüleceğinin...

Şiir,
Acılarla yontulmuş beyaz bir mermer
Her söz biraz daha belirginleştirir yüzünü
Her imge biraz daha ölümsüzleştirir
Saklı bir bıçak yarasıdır şairin yüreğinde
Her akşam gizli gizli kanar...