Şiir çığlığı martıların çığlığına karışır

Şimdi neresinden giriş yapsam diye düşündüğüm şiirin, tam ortasına düşmüşken buluyorum kendimi ve dökülüyor gecenin içine kelimeler…

Karanlığın içinde uçan martıların
Sessizliği bozan çığlıklarını
İzleyen bir çift göz ve
Aşk pusuda kol geziyor
Dudaklardan dökülenlere tanık
Martılar kanat çırpıyor
Yıldızların resitalinde
Ay gülümsüyor

İnsanların geçip gittiği yollar
Issızlığını koruyan ormanların içinde
Bir çiftin ayaklarının altından kaybolup
Her şeyden habersiz yürüyüşü
Gecenin şarkısına dalgaların eşliğinde

Uzaklarda göz kamaştıran ışıklar
Ayakların altından eksilip giden patikalarda
Aşka yürüyüş bunun adı
Sessizliğin kol gezdiği sularda
Zamanın durduğu anlar

Şehrin gülen yüzünü selamlayış
Şaşkın bakışmaların ışığında
Adımların eksildiği
Adımların koşar adım sürüklediği
Şarap tadında gülüşmeler
Gecenin içine karıştıkça
Bir çift tenin özlemini giderdiği

Şimdi neresinde sonlandırsam diye düşündüğüm şiirin, tam sonuna gelmişken martıların sesleri bozuyor, şiir yeni başlıyor hep yeniden yazılmaya dercesine…