“Yağmurdan kaçmak isteyip de şemsiye bulamadığında,
sakın sığınma kalbime…
Çünkü benim yüreğimde kar yağıyor artık,
ve o kar hiçbir güneşle erimeyecek, hiçbir sıcak el onu çözmeyecek.
Bir zamanlar sıcacık bir limandım sana,
yağmurdan, fırtınadan, korkulardan kaçıp sığındığın.
Ama sen, ellerini çekince ellerimden,
o limanı soğuk rüzgârlar doldurdu,
ve ben orada tek başıma, kendi kırık parçalarımla kaldım.
Şimdi kalbimde kış var,
buz tutmuş yollar, kapanmış kapılar…
Yalnızlık, kar gibi yerleşti köşelere,
her hatıran bir kristal soğukluk bıraktı geride.
Sen yine de gelmek istersen bil,
orası sana artık bahar değil,
yalnızca üşüyeceğin bir zindan,
ve senin adımların bile bana ağır gelecek.
Sığınma kalbime…
Çünkü benim yüreğimde kar yağıyor artık…
Üşürsün, hem de çok üşürsün…
Ve bil ki, artık kimse o karı eritmeyecek.”
@dsız..
17 Eylül 2025
Kayıt Tarihi : 17.9.2025 15:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşam bazen hırçınlaşır tutar yakamızdan süründürür,acı çektirir.Bütün kötülükleriyle yinede severiz yaşamı.Acısını veya tatlısını dökeriz dizelere.
Böyle güzel şiir olur.
kutlarım.
TÜM YORUMLAR (1)