Malın mı mülkün mü var, sokar seni belâya.
Musallat oluyorlar her ekili, dikili tarlaya.
Doğrudur, su uyur düşman uyumaz derler ya.
‘İşte bunlar nefislerine ziyan ve yazık edenler’.
Domuz sürüleri dokunmuyor tek bir tütüne.
Umursamıyorlar bakmıyorlar bile semtine.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta