Sıfırcık Şiiri - Seyfi Karaca

Kalbinin kapısından gizlerden bir giz
Kendini adsız bir gülüşün firarisine yakalandığı
Tutulur
Yanar
Tutuşur
Vurgundur...hakkıdır da...
Yumar gözünü, gider gadasına belasına
Sahibine harabını arzetmedikcede huzur yoktur
Gözüne ne uyku, içe sinesinde bir damla sakinlik
Atılıp koymuştur hayatını ölüme kalıma
Yani evet
Aşk böylece bir şeydir ve olmalıdır da
Fakaaaaat..
Giriş çıkışlarına hiç hakkı olmayan
Zalım zulumların düğmesinden basıldığı
Günü gününden azat ve azgın
Hep insanından kulluk ve soytarılık bekleyene
Bağımlılıkta birbiriyle yemin yarıştıran
Sazı teneke tellal
Sesi ağıt
Sözü....
....otur kalkını sıkı sıkıya öğrenmiş
Tekrar kalıplı ağıt ve acılar yanıksaması
Alın da atın götürün benilerde harap ve haşatsa
Kaç kişiye denk gelir
Kendini ayakta tutmaya gücü yetmeyene aşk denen aşk
Bakın
Kiii...diyerek (ikibuçu...ikiyetmişbiroandaiki diye uzatmadan)
Üçe kadar bile saymıyorum..
Zerro..
Niyente..
Null
Sıfır....
İşte biz o sıfırlı yalanlardan çoğalıyoruz
İşi gücü nesilden nesile
Ağıtayaz nizahlara denk giden

Seyfi Karaca.....Kasım / 10