Si-hi-ya Şiiri - Ergun Evren

Hiçbiriniz bilmeyecek Sihiya'yı
Öğrenemeyecekler de
Kiminiz bir şehir ismi
Ya da memleket sanacak kiminiz
Ve atlasları açıp okyanuslarca arayacak
Hint'i, Çin'i, Macin'i,
Tarihleri paralayacaksınız
Bulamayacaksınız.

Sonra kız ismi sanacak insanlar
Sevdiklerinin, bildiklerinin adlarını araştıracaklar
Belki de komşu kızları birbirlerine
Şüpheyle bakacaklar
Dost düşman insanlar ömürlerince
Sihiya'yı arayacaklar

Ben de Sihiya'yı arıyorum oysa
Biliyorum O bilinmezliğince güzel
Manalı, bulunmazlığından yana
Belki her yerden, herkesten uzak
Belki, tanırız sesini duysak

Si-hi-ya: Kirlenmemiş isim
Si-hi-ya: Duyulmamış ülke
Si-hi-ya: Bilinmeyen, ulaşılmayan
Bir yer. Bir isim...
Si-hi-ya: Baharla gelen her mevsim

Onu İspanya gecelerinin sarhoşluğunda
Hint şarkılarının korkunçluğunda
Belki Cin seddinin gerisinde duyuyorum
Öylesine derin bilinmezliği
Ki uzak olduğu kadar yakında; biliyorum.

Si-hi-ya: Büyük tarihler kadar eski
Yaşanmamış aşklar kadar sonsuz
Si-hi-ya: Ak saçlı bebek
Si-hi-ya: Sangtundan görünen melek

Dudak değmemiş bir şarki düşün
Bir çiçek. Hiç açmamış omur boyunca
Ya da yüzyıllar önce yaşamış
Bir kavmin başkentini görürsün
Ve yüzyıllar sonra belki
Bu şiirde Sihiya'yı bulursun.

Si-hi-ya: Sonsuzluk tanrıçası
Si-hi-ya: Bilinmezlik türküsünde
Yüzyıllar önce Çin'deydi belki
Si-hi-ya: Venüs'ten güzel Venüs güzelliğinde