29.10.88 Avusturya doğumlu, Avusturya da büyüme, şuanda lise sona gidiyorum ayrıca şiir yolunda adım atan bir kızım. Ortaokulu pek görülmeyen “MÜZIK” ağırlıklı olan bir okulda gecirdim ve de orda hem piyanoyu hem de gitar çalmayı öğrendim vede yaklasiik iki sene saz caliyorum. Aslında müzik öğretmenliğiydi o dönemlerdeki düşüncem ama yapmak istediğim mesleği söylediğimde çok değişik gözlerle bakıldığımı anladım ve bu yönde kararımı değiştirip liseyi gene pek görülmeyen “TIP” lisesinde gecirdim. onun dişin da “Psikolog” olmak istiyorum onun ic ...
Aramışsın bugün beni,
Özlemişim çok seni,sessini
Koklamışım saçını telini,
Seviyorum ben her şeyini.
Sevdiğim gibi ölüyorum,
Açılıp kapanıyor her gece gözlerim,
Bir özlüyor bir özlemiyor seni bu ellerim,
Bir geliyor gibi gidiyor sana olan hasretim,
Her gün çoğalıyor sana olan sevgim.
Yangına körükle gidiyoruz biz bu aşkta,
Asker olmak zor olsa gerek,
gün saymalar bitmez bu bir gercek,
yok başka bir secenek,
merak etme, beklemeler bitecek.
Senin için zor olduğu gibi
Seni sevdiğimi gözlerine bakıp haykırmak isterken, gene bilgisayara bakarak söylemem gerekti ve bu bana her gün nasıl acı verdiyse, bu sefer de acı verdi…
Çünkü biliyorum ki gözlerine bakıp, sevdiğimi söylemek çok farklı bir şeydi… Ve ben o farklılığı sadece üç gün tadabildim..
-Ben Seni Sensiz Hep İçiyorum Pınarların Akışında-
Bıraktın beni gittin uzaklara
Hain, vefasız insan misali.
Bakmadın yüzüme giderken
Kanlı – bıçaklıymışçasına.
ne zaman mutlu olacağım bilemiyorum,
çok mutsuzum, bunu belli ettiriyorum,
hayat keyif vermiyor, bunu hissediyorum
aşkımdan da yavaş,yavaş bıkıyorum.
nedendir bu bıkkınlığım bilemiyorum,
Soguktu, karanlikti, esiyordu, yagmur yagiyordu, yagmur duruyor ardindan firtina baslayip kara dönüsüyordu, sonra, kar tekrar dinip, tekrardan firtinaya dönüsüyordu. Zor mücadele edilirdi bu havada. Sicak evlerinde isiklari yanan insanlar, sadece camdan disariya bakiyor vede firtinayi bakip hayretler içersinde kaliyorlardi. O kadar çok kuvvetli bir firtina vardi ki, camlarin tikirdamasina sasiriyorlardi. Radyolar, Televizyonlar üstüne basa basa disariya çikilmamasini tavsiye ediyor, aksi taktirde bu firtinaya karsi mücadele edemeyeceklerini söylüyorlardi. Ama bu eldemiydi? Bayramda evde kalinirimiydi? Yoook asla evde kalinmazdi. Senelerdir yerine getirilen bu ziyaretler, bu senede yogun firtinaya ragmen aksatilmadi. Aile dostlarina, anneanneye, teyzeye, ablaya, anneye, kayinvalideye ve birçok insanlara daha dogrusu aile dostlarina gidiliyordu. Bu senede oldugu gibi. Sonra aile toplaniyor, kesilmis olan kurbani pisiriyor, ardindan pilav yapilip yeniliyordu.
Sadece bir kisi açti. Karni kaziniyormusçasina, ölürcesine gurluyordu. Guruldamasina bazen uyuyamiyordu bile. Midesi artik iyice küçülmüstü herhalde.
Sadece bir kisi o soguklarla bogusmak zorundaydi. Hareket edemiyordu. Soguktan elleri çatlamisti. Çatlayan ellerinde yara açilmis ve o yaranin üstüne bir daha yara açilmisti ve o yara bir daha acilmis ve bir daha yara yapmisti. Burun nedir bilmiyordu bile artik, çünkü donmustu. Soguk nedeniyle bacaklarinda hissetmedigi icin yerde öylecesine yatiyordu.
Bazi aileler nasil sicak evlerinden disaridaki firtinayi seyrediyorsa, oda disardan evlerdeki senligi izliyordu. Iç geçiriyordu. Onca torunlara alinan hediyeler, verilen paralar, el öpmeler... Her sey onun için ic gecikmeyle kaliyordu. O küçük bedeni mecburmuydu bu açilari çekmeye? Ne günah isleyebilirdi ki sekiz yasinda olan bir oglan çocugu?
Güvercin demi çeker
Aşkım sensiz demlerinde
Tükenmez olan kalemime
Ve dert ortağım kağıtlara
Anlatım enine boyuna
Sensizliğin acı verişini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!