Şeytan Kaçmış Şiiri - Abbas Paksoy

Şeytan bırakmış, saz’ın tel’ini.
Aralıkta, koşturup duruyor.
Sırdaş’ı etmiş, kız’ı, gelin’i.
İştahları, açtırıp duruyor.

Bazen şöhret’te, bazen şan’da,
Alyuvar olmuş, dolanır kan’da.
Bazen meydanlarda, mikrofon’da,
İnsanları, coşturup duruyor.

Makamlarda, koltuk’ta, masa’da,
Para ile dolu, çelik kasa’da.
Sulanır, emeksiz hasada.
Hırsızları, şaştırıp duruyor.

Pikniklerde, ormanda köşe’de,
Barlarda, pavyonlarda neşe’de,
Sarhoşun el’indeki, şişe’de,
Rakı’ları, içtirip duruyor.

Paksoy'um, çaresiz, naçar kalmış.
Temiz gönüllerimize, dolmuş.
İçimiz, dışımız, şeytan olmuş.
Kel’leleri, biçtirip duruyor.