Şeytan Şiiri - Perihan Pehlivan

Bütün derdi çabası,
Kuldan çalmak, libası.
Yoktur, asası sopası.
Fitne, fücur davası.
Sıyrılmaz ki, kininden.
Ne ister, müminden?
Tanrının buyrukları yüzünden,
Kudurur öfkesinin deminden.
Dostları pek kıskanır.
Düşmanlara hohlanır.
İsmail’i kandıramadı da,
Kör oldu ya tek gözü.
O günden beri yanar özü.
İmanı yoklar, geçmese sözü.
Sağdan soldan yalpa yapar.
Akıl almadık, yerden kapı açar.
Şüphelere salar ruhu.
Ne beterdir ah, onun huyu.
Döküle dibine, kibrit suyu.
Cehennem odunun artırır.
Kulu kula pek bi taktırır.
Secdeye hiç varmaz.
Günahkâr etmeyince, mutlu olmaz.
Bitmez onun soyu sopu.
Ateştendir hepi topu.
Haramı helal sevdirir.
Akılı dikenli yolda gezdirir.
Çelimsizi, celal gösterir.
Günah ettirmezse akla.
Öfkesinden atar ters takla.
Falcıya olur bakla.
Sevmez asla bismillah,
Pek sever, bedduayı ahı.
Dar eder, geceye sabahı.
Namazdan abdestten alı koyar.
Ruhu haramla soyar.
Sen teni azaba koyanda,
O sevince pek bi doyar.
Kulum, şaşma yolunu,
Seçme onun dilini.
Allah adıyla bul yolunu.
Âdem’i Hava’ya kandıran,
Sen, peygamber değilsin aman!
Tövbeyi her dem an.
Rabbim affet bizi,
Şeytanlar dizi dizi.
Kul söylemeli şu sözü.
Bismillahirrahmanirrahim.
Çatlar şeytanın özü.

6. ARALIK.2008 İST