Seyret! Şiiri - Müslüm Bayram

Sımsıcak koynunda büyüdü benliğim
Gözlerim gördü tüm güzelliklerini
Evren’i kapsıyordu sualsiz sorgulamalar
Terazisinde dünyanın ağırlığınca

Dere yatağında büyümüş filizlerin
Bitmeyen hoş kokusuna aşığım
Gür yaprakları kaplamış havamı
Ahşap ağaçtan çardaklı yuvam
Uçuşuyor penceremde kuşlar
Müjdelerken güneşimi

Notasız çalan duyguların nağmelerinde
Bir sen varsın adsız…
Mest olmuş uykularımda geceler
Büyülenmiş-çe yıldızlarda gezer algılarım
Çoğaldıkça çoğalan
Yediveren güllerindendi renk, renk
Topraktan fışkıran ey masumiyet!

Kaplarken bedenimi işkenceleri
Seyret kaybolan masumiyetimi

Sevinçlerimin coşkusunda kaç kez
Bilmem kaç kez âşık olduğumu yaz
Tadılan derin hazlarından aşkını
Kirlenmiş dünyamıza inat
Bir nehir kadar ak.

Her tadın sonu da ecel gibi
Bir başı birde sonu var
İki metre toprak kadar dar
Anıların çokluğundan yaralar
Kanar aşklanarak sancılanır
Hatıralarına son kez yanarak
Vedasında ağlayarak

Kaplarken bedenimi işkenceleri
Seyret! Kaybolan masumiyetimi