Içimizde tert yaşayır,
Zaman-zaman çözemmirik.
Parçalayır içimizi,
Ağrısına dözemmirik.
Ne imkan var elimizde,
HAYİFKİ GEMEDİ DÜNYANIN SONU
Hayıfki gelmedi dünyanın sonu,
Gelseydi kendi de azad olardı.
Inen böle onun haradır yönü?
Bu dünya boşalıb, bir də dolardı.
Elimde azadlık meşeli yanır,
Aleme nur saçan, çıraqlı Türküm.
Keçmişden başlayıb yüzü bu yana,
Tarihde ses salan, soraqlı Türküm.
Ben Oğuz oğluyam, qocadır yaşım,
Koymayaq torpağı düşman elinde,
Gelin Karabağda bir zafar çalak!
Birleşek, yürüyek düşman üstüne,
Amalda, emə lde biz elbir olak.
Gelin Karabağda bir zafar çalak!
HAKKIMI ÖZÜME VERİN
Tevekkür, düşünce deyişmeyince,
koca Şerq ateşde çox yanacaqdır.
Ne Kadar hakimi-mütleqdir despot,
Düşünme, qafletden oyanacaqdır.
Bir şiir okudum, hiç anlamadım,
Gerekir yazılıb naşı elinde.
Sözleri yazarak düzüb yan-yana,
Ne eyağı, ne de başı elinde.
Kelamları bir-birine qatıyor,
Gel odla uynama, yanarık odda,
Halkın etibarın itirme kardeş.
Bir işin kulpundan yapışsan eger,
Çalış ki, yatımçık bitirme, kardeş.
Yalandan söz verme, sözle iş aşmaz,
Eller köçüb, boynu bükük kalıblar,
Solubdur çiçeyi, gülü dağların.
Derdi böyük, ağlamasın neynesin,
Akan göz yaşıdır seli dağların.
Şindi sinesine eyib başını,
“Dünenin alkışları,
Deyişib ünvanını.
Deyişmesin neynesin
Ahı dünya fırlanır”.
Bahtiyar Vahabzade
Bilen varmı göresin bu dünyanın yaşını?
Bahtever arsız olub ağartmayıb başını.
Bu dünyanın ezelden belki derdi olmayıb.
Hemişe cavan kalıb, dünyamız kocalmayıb.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!