Insan yarandı söz ihtiyac oldu,
Söz insanın başına bir tac oldu.
Sözle derk eyledi insan özünü(kendini)
Sözle didi eyrisini düzünü.
Tanrı seni yaratanda, gör ne güzel pay yaratıb.
Öyle tüzüb boy-buxunu, meleklere tay yaratıb.
Gezlerinden nur tökülür, her bakışın canlar alır,
Kipriklerin kaman oxu, kaşlarını yay yaradıb.
Dünyanın yükünü alıb dalına,
Hıqqana-hıqqana gedir yoksullar.
Mazlumluk yazılıb onun alnına,
Nale çə kir, fağan edir yoksullar.
Elleri-kolları kandallı kuldur,
Bu akşam elimde yazmayır kalem,
Bilmirim haradan, neden başlayım.
Fırlanır kafamda büyük bir alem,
Fikrimi ha yana, hara tuşlayım.
Uçur hayallarım yüce göglerde,
Aşiklik olmasa insan canında,
Mahv etmez kendini aşkın yolunda.
Aşka bağlanıbdır hilkatın canı,
Aşk ile yaratıb halik cihanı.
Calanda sazını ay aşıq qardeş,
Öyle çal sinende, saz dile gelsin.
Yerinde dillendir el havasını,
Açanda ağzını, söz dile gelsin.
Teriflə r söyleyib, oxuyub-çalma,
Emanet koyduğun ağır illeri,
Yana-yana itirmişik ay baba.
Kızılgül, karenfil ekdiyin bağda,
Kankal-tikan bitirmişik ay baba.
Neyneyek? ! -Çaresi bizde deyildi,
Bana yüz il ömür verin.
Tarixleri adlayaraq,
Bu zamandan çıxa bilim.
Yazılmamış bir tarixden,
Arxamıza baxa bilim.
O, ecazkar bir ses idi,
Fath edirdi könülleri.
Ulus-ulus, oba-oba,
Dolaşırdı çox elleri.
Sınırları kırmaq üçün,
Ay mamoğlu, konak getdim dağlara,
Kartalı, kekliyi yerinde deyil.
Biz cığır açmışdık göy yaylaqlara,
Dağların kemeri belinde deyil.
Eyilib Şindinin vüqarlı başı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!