Seyrani Şiirleri - Şair Seyrani

Hicranlar mı çöktü içime benim
Gözyaşımı kimse silmez ağlarım
Mezarım olsaydı keşke vatanım
Sılamdan hiç haber gelmez ağlarım

Aşkın mızrağını engine saldım

Hükm-i Şeriatça fakir ü mazlum
Emanetullahtır değil mi malum
Zalimin keyfince icra-yı rüsum
Edenler çekmez mi azab-ı niran

Etmek farzdır ulü'l-emre itaat

Hünkâr Hacı Bektaş'ın talibiyim ben
Değilim Abdalı Aksarayi'nin
Şems-i Tebriz gibi galibiyim ben
Mevlevilerdeki "def ü "nay"inin

Çok küheylan kuyruğunu düğerim

Hüsne mağrur olma ey yüzü mahırn
Niceler yokuştan inişten geçti
Kâr etmedi sana feryat ü ahım
Tir-i ahım Kûh-i Keşiş'ten geçti

Seni bimürüvvet seni bivefa

Hüsn-i ezeli-yi vahidu'l vücud
Manzur-i mir'at-i devran olan yar
Mazhar-ı nigahın olmaz mı mes'ud
Ser defterde şah-ı huban olan yar

Esrar-ı derunum sana aşikar

Aşkın bülbülüne şevkim bağında
Gül açar dikenli çalım kalmadı
Gül gibi bitmişken aşkın dağında
Bülbül konmak için dalım kalmadı

Çerağım sönmeden pervanem ulaş

Bunca cefa fazla fani insana
Düşersin sen de bak dile lisana
Gelenler göç etmiş hani tantana
Dünyaya hükmeden salim kalmadı

İlm-i hikmetinden mana aradım

İman bahçesine güman biderin
Ekenin mü'minlik suyu kalmamış
Güman ehli olan çeksin kederin
Zülfünün o eski buyu kalmamış

Bir koyun başına bin kurt yığılmış

Ka'rı dilden cuş eder ummanım Allah aşkına
Arş-ı alaya çıkar efganım Allah aşkına
Bad-ı aşkın zühre burcundan eser leyl ü nehar
Savurur ömrümdeki harmanım Allah aşkına

Makes-i hüsn-i ezelsin şüphesiz sen ey nigar

Ka'r-ı dilden cuş eder ummanım Allah aşkına
Arş-ı âlâya çıkar efganım Allah aşkına
Bad-ı aşkın zühre burcundan eser leyi ü nehar
Savurur ömrümdeki harmanım Allah aşkına

Ma'kes-i hüsn-i ezelsin şübhesiz sen ey nigâr