Sorumsuz insanlar; çevresini sorunlu yaparlar...
Parayı şereften üstün tutanları, toplumda onursuzluk da üstün tutar...
Köze su dökmeyen, sabah kor bulur....
Durgun bir göl gibiyim coşamıyorum.
Ne yakamozum var, ne de yosunum.
Bulanmış pak suyum, çamur doluyum.
Yağmur da terk etti hepten kurudum.
Mecalim kalmamış sevgi bulmaya.
Evrenin içinde derin bir çukur,
Dağ yamacında ki bir taş misali,
Rüzgarda savrulan kuru yaprak gibi,
Suskun, sahipsiz ve de yalnızım.
Gökyüzünde gezen mavi bulutlar,
Sonsuz deryalarda kaybolan saldayım.
Ne yelken, ne kürek, ne bir tas suyum var.
Sesim çıkmıyor ki; bir çığlık atayım.
Ne gören, ne bakan, ne el uzatan var.
Yıllardır boşlukta gidiyor bu salım.
Kendine bir köşe bulmuş birçok insan.
Dostları ne halde haberdar değil ki.
Kavrulup duruken kendi yağlarında,
Gökkubbe yıkılsa umrunda değil ki.
Abone olmuşuz bir boşvermişliğe.
Seni tanırım; doğuştan kadersizsin.
Mutluluğu eline geçiremezsin.
Zorlasan da kendini hiç gülemezsin.
Sitem etme Allah'a günaha girersin.
Alın yazınmış bu değiştiremezsin.
Sabah gördüm saçların tarumar olmuş.
O bahar gözlere mahmurluk dolmuş.
Anladım o gece fırtınalar kopmuş
Sana bunu yapana binlerce sövdüm.
Seni böyle yapana, durmadan sövdüm.
Daha bir fidan dı Gülüm,
Henüz yeşil tomurcuklu.
Kırdılar çiçek açmadan,
Arı şeker almadan.
Gülsüz Bülbül ne yapar oy,
Susuz toprak misaliyim.
Bir gizem var gözlerinde,
Baktım ama bilemedim.
Bir ima var sözlerinde,
Çok düşündüm çözemedim.
Bir hüzün var gül yüzünde,
Kurusa ağaçlar, yansa şehirler,
Suya hasret kalsa, mis kokan güller,
Gülmeyi unutsa, o şirin yüzler,
Ben yarsız kalmışım, umrumda değil.
Dünya dursa artık, önemli değil.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!