Kimi der; bu dünya
Kimi der; öbür dünya
Acep hangisi gerçek?
Hangisi rüya?
Cennet, cehennem...
Öbründe imiş güya.
Ey dilber daha senden güzeli görülmez şu âlemde
Acep Yaratanın boş olduğu bir gününe mi geldin
Yoksa sen bir Huri idin de öbür âlemi cennette
Bir kusur işledin de Dünyaya sürgüne mi geldin?
Bilemiyorum? Ya rüya görürüm ya da bir hayal
Güneş ufka düşende!
Bulutlardan bir deniz
Oluştu gök yüzünde
Sanki bir ressam vardı,
Fırçası elinde…
Durmadan manzaralar
Eğer Anıt Kabrin yıkılacağını bilsen,
Kâbe’nin yıkılmasına razı olursun.
Her ikisinin de nur ışığını görebilsen,
Esas o zaman gerçek kıbleni bulursun.
Muhammed Kâbe de, Mustafa Anıt Kabirde..
Demeyesin zenginim, malım mülküm var
Yaslanmayasın dünya malından olmaz duvar
Sen de bir gün, sen de bir gün
Gireceksin kabre, yalnız bedenin sığar
Arada sırada uğra ki kabristana
Bin dağdan çiçek derseler
Hazineleri önüme serseler
'Daha muradın ne? ' deseler
Ben seni, seni isterim oğul
Kollarıma kelepçe vurulsa
SEVDİĞİM
Dilimiz mühebbet’e mâhkum olmuş
Gözlerimizdir konuşan.
Kalbinin şavkı cemaline vurmuş
Eder beni perişan.
Dünya denilen bahçenin
Her yanına güller dikmeli
Dört mevsim solmasın
Aralarına sevgi ekmeli
Kin, nefret kalmasın
İnsanlar el el’e vermeli
Yaratan her çiçekten dermiş,
Ne güzellik varsa sana vermiş.
Görende bana bir hal olur,
Sinem yanar, dilim lal olur.
ÖMRÜMDE BİR GÜN
Mazide kalan ömrümde tek bir gün
Unutulmaz anısı yitip giden ömrümün
Anımsadıkça sanki daha dündür dün
“Seni seviyorum” dediğin o güzel gün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!