Şeyda Bozkurt Şiirleri - Şair Şeyda Bozkurt

Neden sanki bu haziran geceleri hep var?
Hiç umut yokken beklemek niye?
Neden hiç gitmedi benden?
Hep beklemek neden Haziran’ı?

Aşk bu kadar can acıtırken

Bir yağmur damlası alıp gitti
Seni benden
Pencereme vuran
Binlerce yağmur damlasında kayboldun
Geri dönüşü yok biliyorum
Karıştın bir kere aralarına

Beyaz bir kâğıda yazdım her şeyi
Seninle birlikte o hep güzeldi
Seninle o hep aynı yerdeydi
Sensiz ise o yanmaktaydı

Beyaz bir kâğıda anlattım hikâyemizi

Bu benim savaşım!
Elimden tutan da oldu yoluma taş olan da
Yollar gittim yılları tükettim
Hayat bize her gün bir merdiven daha verdi
Gittiğim yolda nefes vardı
Bazen fırtına tuttu nefessiz kaldım

Bu gece söylenen bütün sözler
Bir aşkın bitişini anlatıyor
İçim parçalandı bu imkansız aşka

Öyle çıkmazda ki bu aşkı yaşayanlar
Yaşananlar bıçak misali can acıtıyor

Bu gece her gece gibi
Seni aradım sevgilim
Aya seni anlattım
Yıldızlar şahit buna

Bu gece ben yine yalnızım

Eğer bugün gidiyorsam
Sensin bunun sebebi
Kabul ettim ben her şeyi
Sevdiğimi fark ettim seni
Sen ne yaptın?
Bu aşkın yıkılmasına neden oldun

Gün batarken seni düşündüğüm her an
Yüreğim dalgalanıyor
Seninle güzel İstanbul
Sen olmadan sevemiyorum bu şehri

Hayat güzeldir

Hüzünler hep sürmez
Elbet bir gün biter
Yarın yenisi başlasa da
Bu yüzden gitmelisin

İçimde hiç sönmeyen

Çocuk heyecanı kalbim, içimden sen geliyorsun
Kalbimdeki her ritim seni haykırıyor
Okul sıralarına adını yazmadım
Ben seni şiirlerime sakladım
Ama seninle aynı sırada iki yabancı da oldum
Seninle aynı bahçede yürüdüm