Sevmiyorum gecelerin sessizlğini

Akşamları hüzün sarardı hep bedenimi
Belkide yalnız kalmaktan korkuyorum kimbilir
Çaresizlik değildi bu hayatın ta kendisi
Bir başına yaşamak kolaymı sevmiyorum geceleri

Görmüyorum erguvan çiçeklerinin rengini
Duymuyorum sardunyaların mis gibi kokusunu
Görmek istediklerimi göremiyorum en kötüsü gözlerini
Güller bile boynunu büküyor sevmiyorum geceleri

Kardelen çiçekleri gibi nadide yalnız bilirim kendimi
Bir dost bir ahbap olsun yeterki bitsin bu gecelerin sessizliği
Gecenin sessizliği sönen yıldızları anımsatıyor sensiz sessiz
Tıpkı insanların sonu gibi söyledim sevmiyorum geceleri

Revamıydı insan oğluna böylesi hüzünlü olacaktı geceleri
Derdi olan herkes acı çekerek boşaltacaktı kadehleri
Göz yaşlarıyla ıslatarak geceleri sabahı bulacaktı mademki
Yaşayanlar görecek çaresiz bu gerçeği sevmiyorum geceleri