Sevmişken Şiiri - Seyfi Karaca

Bu acele niye sizi sevda kuşları?
Kendi gönlünden kopan fırtınalarla gelmişsiniz madem
Buralara kadar çağıra çığıra bütün gemileri bu sarhoş suların yorulup
Ve hatta yorulup bütün seferci düşlerin
Demirlendiği merdiven ayaklarından keskin bıçaklı soğuklara karşın
Rıhtımlar ayağında geldiniz kondunuz madem kapısız evlerime
Penceresiz siz yanıma..konaklarıma omzum dediğim
Beni bana tutan dallarım
El verdiniz sizli hayallerime madem...kalaydınız...
Bura kalbim hanesidir kalaydınız ve bura sonsuz ve geniş
Çığlıklarınız yetişkin bir yangının duyabildiği kadar
Hayat dolusu güzellikleri sevmekle
Kalaydınız bu tükenmez bitmezde
Ne son yolcu, ne ilk seyir, ne zerrece kahır
Doyulası mümkünsüz şunun şurasında aceleniz ne?
Aşka düşmelerin demek isterim
Hani aşka en has yerinden ustaca düşmelerin
Sevmişken hayattan yoksun bahseden
Hasarlı ve hasta dilleri olmaz ki

Seyfi Karaca.........Mart / 11