Sevmenin Kalemine Cansın

Kimse söylememiş sana
Ne çok şiir ettiğini

Paha biçilemez cümleler duymamış kalbin
Ucuz sevmelere incinmişsin

Kuşlar konsa omzuna evcimenleşir
Dizelere bağdaş kurarken kıymetin

Sesinin kanatları var
Bağlasam tüm şarkılara
Gökyüzü türkü olur

Sevmenin yayına ok gözlerin

Yurtsuz-yuvasız bakışlarını
Cami avlusundan alsam
Kavuşmuş dualara bıraksam

İstanbul, yüzünün güzelliğini açarken fecrine
Güneşin ıslak gülüşünü bıraksam
Saçlarının ipek tenine

Rüzgara kırları bağışlamışsın
Dünyalara dolsun kokun

Vicdanın ortasından geçiyor ırmak
İçi şiir dolu kağıttan gemiler bırak

Gölgesi düşerken ellerinin
Dua ekiyor gibi toprağa zarif parmakların
Şiire yine ne çok yakıştın

Sevmenin kalemine cansın
Adımların aşka karışsın...