Sevmem İhtilal. Şiiri - Meral Adak

Sevemedim, sevemiyorum,
sevemeyeceğim artık demiştim sana

Aniden, senden önce ve
senden sonraya
bölündü tüm zamanlar

Sana çarpana dek her yöne
kolayca savururken rüzgarlar

Tüm sevdaları oyuncağı sanırken
bir acımasız, bir hoyrat

Hep öyle nazlı salınacağını sanırken
dalda bir yaprak

Koparıp fırlattı mevsimsiz bir fırtına,
bir deli poyraz,
hem de toza toprağa bulayarak

Dağ bayır gezen bir Maral’ken,
kendi gölgesinden kaçan, ürkek

Ve hep öyle saklanacağını sanırken
bu korkak, bu yaralı yürek,

Bir anda evrim geçirdi tüm dünya
Baş döndürücü bir hızla üstelik
Ve hatta kümülüs’lerin silindirine kapılarak

En çaresiz anda çarpıştı yaralı bir çift güvercin
Tam da düşerken tepetaklak.

Bir şimşek çakmasımıydı, aşkın şavkımı bu,
Yoksa gök mü gürlüyordu ne?
Neden öyle delice kayıyor ki ayaklarımın altından toprak?

Bir anda nasıl başladı bu yürekte, bu ihtilal?
Yok, ben bu yolu gidemem yeniden,
Vallahi gidemem kendimden manim var
Gelme üstüme dedim ya gidemem, gitmem
Ben o devrimleri devrettim çoktan
Ama senin yollarında hala aşk devrimi var

Durdur şu sevda trenini be makinist!
Durdur! ilk istasyonda inecek bir korkak var..

Meral ADAK