Sevmek Soylusu Şiiri - Seyfi Karaca

Sevmek...
Bir daha söyler misin tekliflerine luzum kalmaksızın
Kaçanı kovalayanı olmayan zirvesiz yarışkanlığından arınmış
Kar suları özünden alışkanlıkla sevmek, tertemiz...
İnip topraklaştığı derelerin su arkından
Kendi kendiliğini bulan soyaçekimliliğiyle sevmek
Sırtında ardından gelen yolları kollayarak
Ortalıklarda kalmış bütün sahipsiz iklimlerin baharını yazını
Sevmek gözboyamasız ve hilesiz
Sevmek
Baktığı heryere gönülden kopanların
Gülümser yüzünü çizerek
Dağa
Bayıra
Çöle ve kıraca
O çok yandığından sevda karalarına kor olmuşluğun
Güzel bahçesi sevmek
Maksadından bir nebze olsun satınalıp derdini
Ve öylece sevmek...
Hay aksi...!

Seyfi Karaca........Nisan/ 2005