Sevme Mecburiyeti Şiiri - Faruk Ateş

Ben seni;
Baharın gelmesinin,
Lale, sümbül ve menekşenin,
Tabi kokularını sergileyerek
Gülümsemesinin,
Bu halleriyle
Seni hatırlatmasının,
İnsana verdiği garip coşkunun,
Geniş muhtevasıyla
SEVDİM.

İçi dolu dolu olup ta,
Herkese anlatsa bile,
Senden başkasına
Boşalamama haliyle
SEVDİM.

Haliyle sevmem gerekiyor
Duygusu,
Ve sevmeme ihtimalinden
Uzak,
Sadece sana izah edebileceğim,
Kalbimin bende kalan,
Cüz'i kısmının;
O müthiş,
O anlaşılmaz,
O aşılmaz,
O ulaşılmaz,
Fakat,
O şaşılmaz diyemeyeceğim
Tutkusuyla
SEVDİM.

Günahın sevap,
Aldatmanın masum,
Yasağın manasız,
Ayrılmanın imkansız,
Yalvarmanın lazım,
Reddedişlerin naz,
Gerçekleşmeyen arzuların cilve,
Hakaretlerin iltifat,
Başkalarıyla olmanın, aynı halde bulunmam
Kılıfına bürünüyor
Olması atmosferiyle
SEVDİM.

Her türlü olmaması gerekir
Telkınlerine,
Ne kadar devam edecek?
Soru işaretine,
'Seni seviyorum' deme cesurluğuna,
'Ben de' yi bile çok görme
Küstahlığına,
Ve sadece benim ekilebiliyor
Olma saçmalığına rağmen
SEVDİM.

Unutma arzusuna
Unutamamanın,
Unutamamaya
Unutmak istememenin
Galip gelmesiyle,
SEVDİM.

Ve unutulmuyor olmana,
Unutamamama
Sığınarak...
Bütün olanları unutup,
Her şeye rağmen
SEVDİM.

BEN SENİ
SEVMEYE MECBUR OLDUĞUM İÇİN
SEVDİM

18.03.1998/Çarşamba
Eskişehir