Güle Sitem Şiiri - Faruk Ateş

Gülünce güller açardı
Sen çiçekte.
Çiçek gülde kokardı
Oysa gül aslında çiçekti.
Hiç solmayacaktı,
Güya ölmeyecekti.
Belki bazen hazin,
Biraz da hüzün kaplayıp gülşeni
Çiçek ağlayacaktı.

Her sabah günle beraber
Sen vardın,
Bahçemde ilk açan,
Gönlüme huzur saçan.
Açılınca ruhuma akardın,
Gül seni kıskanır,
Sen çiçek gül kokardın.

Ben anlatırdım hergün,
Gün akşama dönerken.
Bülbülün en alasını
Sana olan sevdasını.
Bazen akşam olsa da erken,
Dinlerdin dikenlerini gizleyip
Çiçek edasıyla,
Gül sevdasıyla.

İkindi çayı kıvamında
Dem vururdum sevda bağında.
Dostluğun en hasından,
Aşkın son safhasından,
Hüznün bendeki yasından
Anlatırdım bıkmadan.
Sen gülerdin
Kırmızınla, sarınla, beyazınla.
Açılırdın baharınla yazınla.

Sonra bülbül dile geldi,
Olmaz işler ola geldi,
Ben sustum.
Hatta bir gül ele geldi.
Dostluğumuz sele geldi.
Ben kâbustum.

Ve sen en canlı renklerinle
Dillenip bülbülüne açılırken,
Burda ikindiler öldü,
Olmadı geç ya da erken.
Sen dikenlerine bürünüp
Taptaze ve dipdiri dururken
Bizde bütün güller soldu.

Gündoğmuş
8 Ekim 2007/13:15