Şevki Çiftçi Şiirleri - Şair Şevki Çiftçi

Hayat dört mevsim, bende hep bahar
Değil mi ki kalpte iman var.
Bu dünya hiç kimseye kalmaz,
Kabir arkasında asıl hayat başlar.

Aklını Kullan, İman ziynetidir hayatın

Muhabbetin doyulmayan bağında
Ben bir garip bülbül figanlardayım
Sinelerde hicran yarası derin
Eremem Mevla’ya ziyanlardayım.

Hasreti bağrımı kor gibi yakar

Feda olur canlar Hakk’a
Bu dava kutlu bir sevda
Ne gam kalır nede tasa
Bu dava kutlu bir sevda

Gönülde iman davası

Gözümde yok deli sevdan,
Cilven işven sana kalsın.
Sensin kalbe hançer salan,
Cilven işven sana kalsın.

Ben buldum gerçek dostumu,

Ne hekim bilir ne de doktor anlar,
Beni derdimle baş başa bırakın.
Had hesaba gelmez duygularım var,
Beni derdimle baş başa bırakın.

Gelsin açtığı yarayı sarsın yar,

Dünya hapishane ruhlar kafeste,
Ne yapsam ne etsem gönül heveste,
Kayboluyor ömür canlar nefeste,
Ne yapsam ne etsem gönül heveste

Yaprak gazel olur bağlar bozulur,

Uyurken
Kendini ayık
zanneden nefsim
Gece gibi karanlık
Bir yoldan geçerken
İnan ki

Çaresiz kaldığımda, ben bir dost aradım.
Gecenin ayazında, rahmetine sığındım
Bahçemde çiçekleri, ellerimle suladım.
Gülün, dalın, toprağın, suyun haberi olmaz.

İmkânsızlık içinden bir çare çıkar gelir.

Feryatlardayım bir hayli zamandır.
Düşmeye gör bir kez halin yamandır.
Derdimi anlayan çıkmaz nedendir.
Düşmeye gör bir kez halin yamandır.

Dost istersen Allah yeter O baki,

Geniştir hülyam benim, dar kalıplara sığmaz.
Toz pembedir ümitler, hayat ümitsiz olmaz.
Gözlerim sonsuzluğa uzanıp yıldız toplar.
Uykuya dalmış, in, cin, beni kimseler duymaz.