Sevim Vardar Şiirleri - Şair Sevim Vardar

Afra
o gün sözlerin tutuştuğu gündü
o gün gözlerimin yandığı gün
acı bir Bozlak kıvranıyordu uzakta
yazgının ağrısıyla,
görüyordum

Deli bal
deli balım
bilmeseydim
İsmail'i kesmeyen o bıçak
bilmeseydim
sulara söz geçirip yaran bir inanç var

Kendinden kurtulmuştu deniz
zehirlemişti rahminde mavisini
o yüzden gemileri kağıttandır
ama bilmezmisin
su yetişir
parmaklarında yüzer Asya

Giden gitmiştir
ölümün bir adıda yaşamak olmuştur artık
sana
ölümün bir adınında yaşamak olduğuna
tanık olmak kalmıştır.....

Çek yüzünü o sudan sevgili
Orda saklıdır tufanı iyiliğin
Ve binlerce yıl yol yürümüş gözyaşı Mehmenenin
Tut kaderinin iplerini
Çek yüzünü çek
Kendimi o suyla saracağım

Sen dünlerimin aydınlık örtüsü
yarınlarımdaki gülüş
umudumun doğurgan türküsü
gün nasıl sarınıyorsa geceye
gece nasıl giyiniyorsa günü
işte öyle,

Ölmedi mucizevi Mandarin
ölmedi fahişesinin kollarında
o burda
her yanımda
yaşamakta
yüzünde iki kan çukuru

Sevgili
ben senin dilinden damlayan zehiri
yüreğinden oyduğum mızrapla vurdum
ve seni çok sonraydı ben
yudum yudum
çığlık çığlık okudum

Ben büyüdükçe
küçüldü dünya...
en son bu dört duvar oldu
sonra
ille de seni dedi
ille de seni

Ay geceler
ay dilsizliğimin dili
onurumu soyunduğum karanlık
kaç kere yemin verip heybetine
kaç kere bozduğumun sessizi
Ay geceler