Sevilmeyen Baba

Üzgün bir baba tanıdım,
Üç çocuğu var.
Aramazlar sormazlar.
Babalarından haber almazlar.
Gözünden yaşlar durmaz….

Eşini kaybetmiş.
Adını dilinden düşürmez.
Yaptığı iyiliği kötülüğü,
Anlatır çok üzülürdü….

Kapısına bir köpek almıştı.
İnekleri koyunları beslerdi.
Ormana sabah götürür,
Akşam geri getirirdi….

İçi ağlardı neşeli gözükürdü.
Çok alıngandı, boyun büker.
Çay içmeyi çok severdi.
Şeker hastası, tatlı en büyük zaafı idi…

Bahçesine ne dikse,
Çok güzel büyürdü.
Domatesten salça yapar.
Menemen sos yapıp kavanozlardı.
Bal kabaklarının isimleri vardı…..

Köy eviydi ahılı büyüktü.
Tandır odasında yufka yapılırdı.
Gözleme,kete de çok güzel olurdu.
İki saç arasında böreği unutmayalım….

Hala…hala diye bağırırdı.
Geldiğini uzaktan belli ederdi.
Kele açıktım, ne yemek var der,
Her yemeğide sevmezdi….

Tüfeği dayadı şakağına.
Çok canını yaktı, yüzünü dağıttı.
Her kez ağladı, ah gardaş.
Azrail nasıl geldi canına (sana)….

Severek yaptığı camekan,
Kendine yaptığı mezar oldu.
Beyaz duvarı yerleri kana buladı.
Nasıl kıydın canına gardaş…

Bir gün sonra ağıtlar Gök yüzüne çıktı.
Anan dizlerini dövdü.
Yanına uğramayan bacıların,
Bağrı yandı anlattı ağıt yaktı….

Arkasını dönen tanımayan evlatların,
Koşa koşa geldi evine.
Kızın ayrı harfle konuşur,
Oğulların başka kelimeler döker….

Toprak dökmediler üstüne.
Neden vurdun kendini.
Bacım derdin koştum geldim.
Nutkum tutuldu gardaş.
Neden kıydın canına, neden.
Neden gardaş….

……Zeynep Saylan….