Sevilay Çartık Şiirleri - Şair Sevilay Ç ...

\Sensizliğin diliyle;
Böyle konuşmak, olmaz ki!

Aldım harfleri elime
Oynadım kalemimle
Gülizara döndü

Tepesi atınca müşkül aşığın
İğnesi sevdiğine batar
Derdi büyük kalbin
İçinde gömülerek yatar
Yok/sun sevginin içinden
Geçmişin eski, püskü abasını

Peşin peşin söylüyorum;
Saatler dursun, döne döne
Yollar uzasın, uzandığı yere kadar
Nasılsa kalbimde
Özge sen var…

Dalından düşen bahar yaprağı
Nasıl da bedeni titretirdi
O eylül sabahları

Susulan anı hatırla!

Acizlik eserinmiş, gaflet senin kalbinde
Taş olmuş yüreklere baştın, açtın arayı
Yüzündeki çukurda, gençliğim, halem sende
Asumana mukabil, taçtın, açtın arayı!

Haber vermez hallerin, arada oldu umman

Sen aynada ağlayan, her derde devaydın,
Yıllarıma mal olan, bitmeyen davaydın!
Sebeb-i gamını da, sabır çekip saydım,
***Suda yüzen çiçeğim, gönül düşürdüğüm,
***Yürekler ağlıyorken, aşk olur kördüğüm!

Gökyüzüne
Bir kızıllık ki, uzanmış
Işıklı alabildiğine
Uçsuz, bucaksız

Bir gölge ki

Gülümsemen oldu yalan
Bir buseydi senden kalan
Sen miydin yar sevgi çalan
Yangınlarda kalbim aman

Görmeyince düştüm yola

Sen gözlerin telaşı
Gök taşı firuze
Sen dağların tepesinde
İnci mercan kaşlı
Sen kıymetli anın
Mucizevi akışı

‘Bırakma’ diyen bakışların
Son haykırışıydı
Yağmur…

Kimi yolların uzantısı;
Gidişler gibiydi