Sevi Denizi Şiiri - Kasım Kobakçı

Talihlerle bezenir sema, tün zamanı,
Uğraşa uğraşa duygulanan, tanır aşkı,
Beslenir berrak hisler, arzulu bakışlar,
Kendi kendine bırakır, huyu keşfeder öyle.
İçer bengi suyu, geçer sevi denizinden.
*
Kavrulur için, akar suyun göz erimine,
Bükülür kıvrım kıvrım, akar sevi denizine,
Saçılır varak gibi, rüzgar olur aşk rüzgarı,
Ne mekan fark eder ne yurt, istenciyle zatının.
İçer bengi suyu, geçer sevi denizinden.
*
Konuk olur dallara bülbül, yetişir arzuları,
Kızıllara sarınarak, bostanında lalezarı,
Ayrıntılı gayelere girer, birleşmek hissiyle,
Ölür özge boyutta, deli gibi olur sanki.
İçer bengi suyu, geçer sevi denizinden.
*
Saçılır ışık, uyanır rüyalardan düşler,
Çalkalanır kalp, akar o sonsuzluğa,
Süzülür damla damla, akar özgürlük ırmağı,
Ne yol bilir ne iz, kendi kendine gider.
İçer bengi suyu, geçer sevi denizinden.
*
Savrulur toz olur, semaya yükselir,
Eğilir, bükülür, birleşir okyanusla,
Yükselir buhar gibi, gökyüzü olur ruhu,
Ne zaman bilir ne mekan, sadece varlık olur.
İçer bengi suyu, geçer sevi denizinden.
*
Dallara konar ruhu, yeşerir yapraklar,
Çiçekler açar baharda, topraktan alır rengini,
Bir olmak hissiyle, bilinmez hedeflere yürür,
Yok olur dünya, hep yeniden doğar içte.
İçer bengi suyu, geçer sevi denizinden.
*
İnler rüzgarlar, çağlar nehirler,
Kavuşup yıldıza, dökülür yağmurla,
Kaybolur kendi içinde, bulur kendini orada,
Ne başlangıç bilir ne son, sadece anı yaşar.
İçer bengi suyu, geçer sevi denizinden.
*
Sıyrılır kabuğundan, uçar kuş olur,
Döner kendi etrafında, bulur gerçeği özünde,
Dökülür gözlerinden, gözyaşı olur sulara,
Ne dünya bilir ne ahiret, sonsuzluk olur.
İçer bengi suyu, geçer sevi denizinden.