Sevgi Labirenti Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sevgisiz geçen gün,
bir gölgede kaybolur,
Dikenler içinde,
bir gülün özlemi,
Her anı bir yudum hüzün,
bir kader acı,
Karanlık yollarda,
bir umut fısıldar rüzgar.

Gözlerimde yansır,
geçmişin derin izleri,
Sevgiyle aydınlanmayan
yürek,
Hangi yolu seçer,
hangi yola düşer,
Sonsuz bir labirentte
kaybolmuş ruh.

Yalnız gecelerde,
yıldızlar bile sönük,
Bir gülüş ararım,
dertlerime derman,
Dikenlerin arasında,
açan bir umudum,
Sevginin sıcaklığına,
özlemle koşarım.

Sevginin yokluğu,
bir çöl, bir boşluk,
Yüreklerde yankılanan,
suskunluk,
Ama bilirim ki,
sevgiyle dokunan,
Her bir yara,
bir gün elbet iyileşir.

Karanlıklar içinde
bir ışık gibi,
Sevgi, kalplerin derininde
bir sığınak,
Dikenler bile,
sevgiyle yeşerir,
Her an, her nefes,
bir umut taşır.

Sevgisiz yaşam,
bir yudum sudan eksik,
Ona sarıldıkça,
her zorluk aşılır,
Yolun sonu bilinmez,
ama sevgide gizli,
Hayat, aşkın özüdür,
kalbin sesinde atar.

HÜZÜN DENİZİ