Sevgimi Sevgisizlikle Çarptım

Sevgimi sevgisizlikle çarptım
Koskoca bir sonsuzluk oldu yalnızlığım

Biz hep başkalarının yerine de sevdik
Bu sevgisizlikten kırılan dünyada
Onun içindi
Sol koldaki bitip tükenmeyen sancımız

Ve bu hayatın en önemsiz şahsiyetleri olup çıktık
Temize çekilen ajandalardan
Silinen ilk biz olduk
Adı ilk önce unutulan
Hep dudak bükülen biz olduk

Koskoca bir okyanusun ortasında
Eski püskü bir kayık içinde
Küreksiz ve pusulasız kaldık
Sevgisizlik denizinde
Sevgiyi bulma umuduyla
Issız da olsa
Bulduğumuz ilk adaya sarıldık

Panayır yerlerinde anne babasını kaybetmiş çocuklar gibiydik
Gözümüz yaşlı
Yüreğimizde müthiş bir tedirginlik
Bize umut veren her sesin peşine takıldık

Ama sevgisizlik hiçbir zaman yıldıramadı bizi
Belki bu kadar sevgisiz kalmamış olsaydı yeryüzü
Biz de olmayacaktık
Yalnız başımıza bunca yükü taşımak zorunda kalmayacaktık,
Belki gecenin bu saatinde
Bu dizeleri yazmak zorunda hissetmeyecektim kendimi
Bu kadar sevmek zorunda hissetmeyecektim...

Bir savaştı belki de bu
Bu dünyadan sevgiyi yok etmeye çalışanlara karşı açılan
Biz hep ön saflarda çarpıştık
İlk kurşun bizim göğsümüze saplandı
İlk biz düştük...

Bunca kalabalığa rağmen çok sessizdi dünya
Biz hep başkalarının yerine de bağırdık
Birleştirmek isterken herkesi ve her şeyi
Parçalamakla suçladılar
Oysa yaşamak ve yaşatmak istiyorduk sadece insanca
Darağacı şahittir buna
Bileklerimizdeki zincirler şahittir
Kitaplarımızdan sökülüp çıkartılan dizeler şahittir
(Bir şiir mi tehlike unsurudur anayasaya karşı
yoksa şiiri kitaplardan silen bir anayasamı anlayamadık hiçbir zaman)

Biz hep sorulamayan soruları sorduk hayata dair
Hep yanıtsız kalan biz olduk

Herkes bırakırken kendini nehrin azgın sularına
Biz inadına akıntıya karşı kulaç attık
Bunun bu kadar güçlü kaldı kollarımız
Güçlü kaldık...

Yenilmedik sevgisizliğe
Bu yalnızlık yıldıramadı bizi
Hala güçlüyüz
Çünkü
Seviyoruz
Ve seveceğiz
Başkalarının yerine de...

23 Şubat 2003
00: 07