Sevgiliyi andıkça Şiiri - Musa Bilgin

İçimdeki beni gördüm aşk yolunda,
Sevgliyi aradım gönül yurdumda,
Anladımki benden güller diler,
Hediyemi hazırlarım erince vuslata.

Gözlerim doluyor sevgiliyi andıkça,
Kandilimi yaktım gönül bağımda,
Meğer,uçsuz bucaksızmış mana alemi,
Benliğim kaybolur sırlarını duydukça.

Yüreğimden çoşan nağmeler saçılır,
Derleyip toplarken düğümlenir kalır,
Utanıp mahçup olurum o halimden,
Muhabbet edemem gönlüm daralar.

Huysuzluğum gider mihraca durunca,
Kalkanım olur kovulmuş düşmana,
Huzura doğru gider olurum,
Nutkum tutulur mübarek yoluda.

Gönlümden çıkmaz münezzeh sevgili,
Sesizce zikreder her an ismini,
Rahmet denizine gider olurum,
Meltemin kokusu gelir asaletli.

Bazen hüzün kaplar can evimi,
Ya benden razı değilse sevgili,
Sıkıntım gönlümü dar eder,
Bilmiyorum gönlündeki yerimi.