Devran döndükçe dönüyor senden habersiz

Nice baharlar kışlar gördü şu ömrün,
Ama,kara kışın gitmiyor ihtiyarlık gelince.
Derin çizgilerin uzanmış şakağına doğru,
Sis dağılmıyor donuk bakışlarından,
Seçemiyorsun artık diktiğin fidanlarını,
Serpilip büyürken hakkın rahmetiyle
Meyvesiz ağaca benzettin hepsini.
Ne sevmeyi bildin nede sevdirmeyi,

Sevgi ve hoşgörü senden çok uzakken,
Hükümdar olup fermanını okudun,
Ne affetmeyi bildin ne af dilemeyi,
Kim bilir kaç kez yaraladın garipleri.
Ömrünü tükettin hesap sormakla,
Ne paran ne mülkün yetmiyor değimli?
Şimdi dost arıyorsun iki çift laf etmeye.

Kimbilir kaç kez güneş doğmuştu yüzene?
Yağmur yağıp rüzgar değmişti tenine,
Şimdi,ucuz ve yorgun savaşcısın,
Mecalin kalmadı adım atmaya,
Muhtaç oldun param parça ettiğin kalplere,
Bir zamanlardı oldun, devranın içinde,
Ey,,, gençliğim deyip sızlanma,
Devran döndükçe dönerken senden habersiz
Meydanlarda koşarken deli fişek gibi,

Çektirdiğin çile siğnelerden silinmiyor,
kırdığın fidanların tazecik dalları,
yinede unutmuyor inanki seni,
Bunun adı ne sevgidir,ne nefret,nede kin,
Allah sevgisinden geliyor bakılmanın sebebi.

Karanlık gece yol almış şafağa doğru,
Devran döndükçe dönüyor senden habersiz,
Masum hayatlar merhaba derken gün ışığına,
İyilerle, kötüler uyanacak birbirinden habersiz,