Nankörlüğe sapınca Şiiri - Musa Bilgin

Kalpler,yüce mevlanın kudret elindedir.
Dilerse,aman verip gönülleri çevirir.
Kurtuluşa erip,nankörlüğe saparsan,
Hesap günü,korkunç ve çetindir.

BUYURURKİ,
-----
Sana can bağışladım ten kafesinde,
Dünyaya uçtun,görüp işitmeye,
Ahdini unutup,tuzaklara kandın,
Bak,geri döndün nefsinin şahitliğiyle.

Sana,rahmetimle geldim hoşnutluk içinde
Karşılıksız verdim,en zalimine bile,
Gönül yurdunun kapısını kapattın,
Hediyem cennetti,almadın beni içeriye.

Fırtına koparken öfkeli denizde,
Feryadı figan etmedinmi ölümün pençesinde?
Denizde beni hatırladında,ey nankör,
Karada başka velimi buldun kendine.

Güllerim yok demedinmi bahçemde,
Koşup gelmedimmi ey Rabbim dedikçe?
Her düzlükte nankörlüğe saptın,
Dikenmi getirdin vuslat vakti gelince?

Sana,emanet verdim koruyup gözet diye,
Sevgimi verdim merhametli diye,
Zalimlerden olup zulümler yaptın,
Merhametmi dilersin,başın kalmaz göğe?

Sana,dağlar verdim hazinesi içinde,
Kandil yaktım,arayıp bulsun diye,
Zirveleri görünce yolunu sapıttın,
Bana volkan getirdin,kaynıyor içinde.

Sana,gemi verdim emniyet içinde,
Rüzgar gönderdim,eserdi selametle,
Eğreti geminin süsüyle aldandın,
Seni,sinsice taşıdı ateşlerin içine.

Sana gönül verdim,gizemler içinde,
Çınar vardı,dalları uzanmış göklere,
Köksüz ağaca tutup kaldın,
Bak,dalın kırıldı huzuruma gelince.

18 ağustos 2008 Fatma Koçak
şiirin hikayesi,
Kuranı Kerimin ayetlerinden
ilham alınarak,mecazi şekilde yazılmıştır.