Sevgilim Şiiri - Berat Ebru Yücel

Sen sesleniyorsun
Sözcükler kifayetlerinden soyunup cenneti müjdeliyor.
Bir yerde duyuyorum adını
İsmin nasıl da yakışıyor güzel olan her şeye.
Başka başka hallerin düşüyor aklıma
Apansız irkiliyorum yüreğimin güpürtüsüyle.
Gözlerime “sen” perdesi inmiş besbelli,
Ne yana devirsem bakışlarımı yüzün gölgeleniyor kirpiklerimde.
Dudaklarımda öyle bir tat bırakıyorsun ki,
Ne hacet şekere diyorum, öylece yudumluyorum çayın demini.
Gece oluyor, sen uzanıyorsun boylu boyunca soluma
Ben huy ediniyorum sen incinme diye sağa devrilip yatmayı.
Şefkat biriktiriyorum avuçlarımda
Sana dokunmalara saklıyorum ellerimi.
İki yol çıksa karşıma
Biri sağ, diğeri sol yanına varıyor.
Sonu hayır diyorum koşuyorum tereddütsüz, ardıma bakmadan.
Ne zaman apansız bir gülümseme yayılsa yüzüme
Sana pay biçip varlığına şükrediyorum.
Bir bakıyorum
Benliğim sana devşirmiş, büsbütün sen olmuşum.
Sonra bir bakıyorum
İnsan için nimet olan ne varsa sensin.
Baharda kokun, sahilde sesin, matemlerde tenin.
Bir avuç suda temizliğin
Yağmur damlalarının toprağa düşüşünde bereketin.
Sevgilim, sevgilim….
Bir ülke var sadece bize ait olan, çok uzakta değil
Başkenti senin gözlerin.