Sevgilim Şiiri - Abdullah Karacabey

Işıklarım, gökten değil küllerimin arasından yeniden doğdu
Sözlerin yanmış gönlüme bir merhem damla damla su oldu
Güneşim oldun sen geceleri yolumu bulduğum kutup yıldızı
Dinle sevgilim, işte seninle hayat yeniden masmavi dopdolu

Uzak köşelerden kurtardın beni çektin aldın kör kuyulardan
Kaç lokman tuttum kendime de bir fayda vermedi senden gayrı
Biten ne varsa gönlümün yoksul kalmış şehirlerinde bunca zaman
Dinle Sevgilim, işte seninle yeniden doğuyor burası yalnızlığın sonu

Ne var harap olduysam yıllar yılı hazan mevsimi olduysa payıma düşen
Mutluluğun rengi lugatimden kaybolduysa kör kuyulara düştüyse ne var
Bir sancı bir yaprak dökümüyse her anım azgın sularsa karşımda duran
Ne var yokluğa düşmek bu denli acıysa ve kimse yoksa imdadıma gelecek

Seni buldum ya hepsi uçan bir güvercinle terk etti beni bir anda sevgilim
Solgun yüzüm baharı da görecekmiş meğer ne kadar umutsuzdum oysa sevgilim
Yazık ki yıllarca seni tozlu rafların yıpranmış kitapların arasında aradım
Ne gam ey güllerin sultanı cana can veren sevgilim işte seninleyim yanındayım

07.02.2009
02:45

Demetevler - Ankara