Sevgili Topragi Şiiri - Seyfi Karaca

Gitmeden sevgiliydi
Kavurgalari eteklerinde bugday sarisina kor vuran
Samanaleviyle tutusmus kivilcimlari aksayan agrilarina saran körpede
Biz artik yolcuyuz sancisiyla
Evleklerini bozulmus baglara cözen bayir yukarisina vedanin
Topraga birakilmis cingi cigiri yavandan yayandan ciplak hüzünlere varip gidende
Sam yelindeki kum saati degil
Mizrak boyundaki gölge arsinlari degil
Igdelerin tüttügü tarafa keklik misali körpece
Damaginda yesil sogan
Dilinde kinali besiklerin hoyrat fisiltili ninnisi
Mayhos cöreklerini halkalanirken toprak tabiatli harmanlarin harcina son güz
San vurdu asmayi korugu
Sirvanlarin doludizginleri daglandi setenler süren meydandan
Günü tozdumanda kararan sabahin farki kalmayinca geceden
Egis düstü yalinayak gezip tozan cemberden
Evrilen alazlarda durup diden hersey
Kendi yangin bagrini
Elvedadan melhem bilip sarindi

Seyfi Karaca……………..Nisan / 14