Sevgili Şiiri - Mehmed Arif

işte sonbahar
mevsim ölüyor yine bedenimde
yokluk denizine akan benim sancılarım
benim helvam himmet kazanında kaynayan
komşu mahalleden beri
benim defterim açılıyor
evsizlere ilk ders olarak
ey büyülü yolun yolcuları
ey takva ağacının dalları
katarınızda yer var mı bana da
çok şey mi istiyorum yoksa
yetimlerin okşanan başları
açların doyrulan karınları aşkına
matem yurduna açılan kapılar kapansın artık
bitsin bu dinmeyen susuzluğum
işte o büyülü şehir
işte o gönlümün sultanı beni bekliyor
koyverin beni bana
can yakışır cananına